zondag 1 april 2018

Mhofu/Kruger deel 2.


 

Dag 11: Kruger / maandag 26-03-2018.
Vanochtend reden we vroeg weg, iets vroeger dan gisteren en om kwart over vijf in de ochtend is het hier heel erg donker. Er is geen verlichting op de wegen, dus goed opletten, vooral omdat overal om deze tijd al mensen langs de snelweg lopen en fietsen. Reflecterende kleding kennen ze hier niet, dus ogen open en voorzichtig aan. Fietsen doen ze hier op de verkeerde helft van de weg, dus op de baan waar jij rijdt komen ze je tegemoet en dit alles zonder licht, vaak zie je ze pas op het laatste moment. We waren precies om half zes bij de gate en eigenlijk is het dan nog te donker om veel te zien. Morgen maar een half uurtje later weg.
Vandaag zijn we grotendeels via de verharde weg gereden, we wilden wat verder noordelijk rijden. Eerst richting Lower Sabie en dan de brug over naar Tshokwane. De afstand is 80 km over de verharde weg. Je mag hier maar 50 rijden, dus je zou er ongeveer 1 ¾ uur over moeten doen, dat is dus zonder stoppen. We reden om 5:30 uur de Gate door en waren om half twaalf bij Tschokwane, dus we hebben 6 uur over deze 80 km gedaan. Je stopt regelmatig om dieren te spotten en op sommige uitzichtpunten mag je even uit de auto voor een kleine pauze (ontbijt en koffiebreak). Op een dag rij je gemiddeld 200 km en daar deden wij meer dan 10 uur over. Op de onverharde weg geldt een snelheid van 40 km, maar het gemiddelde daar ligt rond de 20. De onverharde wegen variëren van redelijk tot slecht, wanneer het regent dan rij je echt door een modderpoel heen met overal plassen. Ook liggen er overal losse keien en zijn er grote gaten, dus het blijft oppassen. Het wil niet zeggen dat je op de onverharde wegen meer ziet dan op de verharde weg, het is niet te voorspellen.

Vanochtend begon de dag weer met een groep leeuwen in het gras, maar het was te donker voor de foto. Vervolgens reden we op de verharde weg toen we ineens een impala in een boom zagen hangen, deze was er door een luipaard in gesjouwd om later op te eten. Helaas was het luipaard niet te spotten.
 

 
Hierna onze weg vervolgd, het landschap na Lower Sabie richting Tshokwane is heel anders. Vind je in het gebied rond Crocodile Gate nog veel dichte bosjes, na Lower Sabie verandert het landschap in een veel opener vlakte met grasland en enkele bosjes. In dit gebied zie je dan ook de neushoorn en wat eenzame mannetjes olifanten lopen.
 
Toen we de weg terug reden wilden we nog even langs de boom met de impala om te kijken of deze er nog hing. Dit was nog het geval alleen was hij een stukje kleiner dan eerst. Er zat een grote adelaar bij, die de buit bewaakte. Toen hij klaar was met eten en weg vloog kwamen de gieren, 30 in de lucht en 10 in de boom en deze vielen op de impala aan tot deze uit de boom viel.
 
 
Het was een lange en mooie dag, onderweg kwamen we nog een roadblock tegen van auto’s die met verrekijkers in het veld stonden te turen. Gevraagd wat er te zien was en ze vertelden dat er een luipaard gespot was in het hoge gras, maar dat ze hem niet konden zien. Ook de andere auto’s konden niets zien. Of er nu echt een luipaard lag is nog maar de vraag, dus zijn we maar doorgereden. Op het einde van de weg lag er weer een groep leeuwen lui in de verte onder een boom. Het valt op dat we iedere dag wel leeuwen zien, deze zijn goed vertegenwoordigd in dit gedeelte van het park.
roadblock
 
Het is eindelijk gelukt om in de internetwinkel in Komatipoort ons verslag online te zetten, want we hebben de Wifi router nog steeds niet terug. Het lukt Laurika geloof ik niet om deze werkend te krijgen. We zitten dus nog steeds zonder internet.  


Dag 12: Kruger / dinsdag 27-03-2018.
Vanochtend zijn we een half uurtje later naar Kruger gegaan maar de hele ochtend hebben we op een leeuw en wat ground hornbills (hoornraaf) na, weinig gezien. Nu blijken die ground hornbills geringd te zijn en er wordt gevraagd of je ze wilt rapporteren wanneer je ze gezien hebt, waar, hoe laat etc. etc. Dat wisten wij niet, dus de juiste tijd en plaats moeten wij schuldig blijven. Deze beesten zijn behoorlijk groot, ongeveer een halve meter en maken een heel raar geluid. Wanneer ze elkaar roepen is het alsof je de lage bassen van de radio hoort.

 
 
Om elf uur waren wij weer bij het huisje terug, even lekker niets doen en een beetje genieten van het zonnetje. Nu is dat zonnetje veel en veel te heet en na tien minuten hielden we het voor gezien. Dan maar lekker met een boek op het terras, dat is tenslotte ook vakantie. In de tuin van ons huisje zie je ook allerlei leuke vogels, op een tak vlakbij een ijsvogeltje.
 
Om twee uur zijn we weer richting Kruger gereden, we willen eens kijken of we vanmiddag wat meer geluk zouden hebben. In het begin was het nog steeds erg stil. Tot een uur voor sluitingstijd, toen zagen we nog twee groepen neushoorns zo’n 12 stuks. Toevallig hadden wij het er vandaag nog over, dat je hier zo weinig neushoorns ziet, terwijl 40% van alle neushoorns in Kruger schijnt te zitten, vandaag werd dat dus ruimschoots goedgemaakt. We kwamen ook nog een heel grote groep olifanten tegen en toen was het al bijna zes uur en moesten we zorgen dat we het park afkwamen en met ons nog vele andere auto’s.
 
 

Als je 's morgens vroeg door het park rijdt dan zie je overal een soort van kippetjes langs de berm van de weg lopen. Ik noem ze roadrunners of suïcide kippetjes. Ze lopen heel hard mee met de auto en schieten dan vlak voor je wielen weer de berm in. Rare beestjes.
  
roadrunner
 
Om nog wat beter te kunnen zien in de auto heb ik mijn autostoel omgebouwd tot een soort ‘prinses op de erwt stoel’. Hier in huis hebben ze kussentjes voor op de buitenbank en deze passen precies op mijn stoel in de auto. Ik lijk wel 2 meter lang als ik in de auto zit, maar kan nu met gemak over de buitenspiegel van de auto heen kijken, in plaats van continu naar mijzelf te kijken in de spiegel en daar ben je snel op uitgekeken. Het gras langs de kant van de weg is behoorlijk hoog en met die 10 cm extra kijk ik er net overheen.


Ook hier in Marlothpark moet je vuil scheiden, plastic, papier en blik apart. Nu zijn we al een paar keer naar de stort gereden en het was er een bende van jewelste, volgens mij lag hier alles door elkaar. Vandaag stonden er grote zakken waar het vuil, zo te zien, gescheiden in was gegaan. Er stond hier een oudere vrouw al het vuilnis uit te zoeken en met de hand te sorteren, monnikenwerk. We hebben haar voor de moeite maar 100 rand gegeven, zij was hier heel erg blij mee.



Dag 13: Kruger / woensdag 28-03-2018.
Vanochtend toen we vertrokken was het heel erg mistig. Gelukkig reden we achter een safariwagen die ons door de mist richting Kruger leidde.
 
 

Eenmaal in Kruger trok de mist al snel op en konden we alles weer goed zien. Vandaag hebben we heel veel gezien waaronder een hyena stelletje met pups (ik weet niet hoe je hyena jongen noemt). Deze pups waren nog heel klein en er werd door een van de ouders regelmatig mee gesjouwd om ze in het gareel te houden. Heel leuk dat jonge spul.
 
 
We stonden bij een paar zebra’s een bakje koffie te drinken toen we plotseling een groep giraffen zagen, met daarbij een nog heel klein girafje. We waren vandaag precies op de juiste tijd op de juiste plaats, vervolgens nog een leeuw en een grote groep olifanten. Tot nu toe hebben we iedere dag leeuwen gezien.
 
 
 

 
 

Zo rond een uur of twaalf wordt het warmer en dan zoeken de dieren de schaduw op. Wij zijn toen boodschappen gaan doen bij de Spar in Komatipoort en daarna naar ons huisje. Nu lekker niets. We hebben vandaag eindelijk  de Wifi werkend teruggekregen van Laurika, er bleek iets met de simkaart te zijn. Beter laat dan nooit zal ik maar zeggen, want voor ons is het toch heel essentieel. De blog online zetten lukt hiermee helaas niet. Dus dat gebeurt als we thuis zijn. Vanavond nog een keer braaien, we hebben de lamsboerenworst ontdekt begin deze vakantie en die is heerlijk een echte aanrader als je van lamsvlees houdt.  De lamsboerenworst die we bij de Spar in Malalane hebben gekocht was super die in Komatipoort was een stuk minder.
Vanavond tijdens de braai hoorden we ineens een hoop lawaai, zaten er een heleboel apen rond ons huisje. We hadden wat kool en wortels neergelegd, zoals we al de hele week doen, soms is het opgegeten maar meestal ligt het er gewoon nog als we terugkomen. De afgelopen dagen hebben we niet veel beesten gezien, behalve af en toe de bokjes en een keer de varkentjes.
Nu stond ineens de tuin vol met apen, 5 koedoes en 2 bokjes. Het was een drukte van jewelste. Het is wel oppassen met de apen, want als ze de kans krijgen dan pikken ze het eten van je bord af. De kool ging helemaal in de maag van mijnheer Koedoe en de rest had het nakijken en moest het doen met wat blaadjes en grasjes, de wortels werden door de aapjes snel ingepikt.

 
 
 
 



Dag 14: Kruger / donderdag 29-03-2018.
Vannacht slecht geslapen, we slikken hier malariatabletten maar ik ga daar momenteel ontzettend van dromen en slaap hierdoor heel onrustig, of is het de wijn? Zou natuurlijk ook nog kunnen. We zijn natuurlijk weer richting Kruger gereden want daar ben je hier tenslotte voor. Het gaat heel makkelijk met de Wildcard, nu hoef je alleen nog maar een registratieformulier in te vullen en je mag na de controle van de auto en je rijbewijs doorrijden. Het registratie-formulier vul ik al in het huisje in dat scheelt weer een heel gedoe in de auto en bij de poort.
Het was vanochtend geen drukke beestenboel, wel weer een leeuw en wat olifanten, zebra’s, impala’s, een giraf en wat buffels gezien, maar dan op grote afstand van elkaar. Het is om 11 uur hier al 34 graden en dan zoeken de beestjes de schaduw weer op. Wij dus ook, even om een re-entry gevraagd aan de Crocodile Gate bij Kruger en dan rijden we vanavond zo het park weer in.  Het bevalt ons eigenlijk best goed om in de ochtend een paar uurtjes rond te rijden, daarna even lekker niets te doen en dan weer het park in te gaan. 
 
 
 
Hier krijg je geen jonge buffeltjes van, het bleken twee mannetjes te zijn, even oefenen zeker.

Dag 15: Kruger / vrijdag 30-03-2018.
Vandaag onze laatste dag. Om zes uur kwamen wij bij de eerste poort van Kruger aan en tot onze verbazing was deze dicht. Hoe zit dat? Kruger gaat toch al om 5:30 uur open? Er kwamen twee mannetjes naar ons toe die heel verwarrend vroegen wat we kwamen doen, duhh we staan hier niet op de bus te wachten. Toen we vertelden dat we een dagje Kruger kwamen doen mochten we door rijden, in tegenstelling tot anderen die al stonden te wachten,  vreemd! Toen we bij de tweede poort kwamen, stond hier een gigantische rij, driedubbel breed. Wij werden er uitgepikt door een medewerker van Kruger, die ook weer vroeg wat wij wilden gaan doen. Toen wij vertelden dat we een dagje Kruger in wilden en we een Wildcard hadden, mochten we binnen bij de receptie een permit halen. Hierna mochten we de driedubbele gigantische rij voorbij en door een ander poortje het park in. Al die mensen keken, van wat gebeurt daar. Ha, ha, wij zijn inmiddels al zo vaak geweest, wij zijn zo langzamerhand VIPS geworden. Het is vandaag Paasweekend en wat blijkt al die mensen die staan te wachten bij de gate, hebben accommodatie in het park geboekt. De efficiëntie bij de gate van Kruger is ver te zoeken, wat een chaos was het. 

Wat een drukte vandaag, we hadden zo iets van we zien wel, als het file rijden wordt dan zijn we zo weer het park uit. We zijn bij de eerste de beste afslag afgeslagen de S25 op. Plotseling een hoop auto’s bij elkaar en dat betekent meestal een leeuw. Twee leeuwen een mannetje en een vrouwtje naast de kant van de weg, Maarten kon nog net een goed plekje vinden voor de foto’s. Ondertussen werd het er steeds drukker en drukker, dus wij dachten doorrijden. Dankzij de leeuwen hebben wij een hele tijd rustig door kunnen rijden zonder dat we allerlei auto’s voor en achter ons hadden.
 
 
 

Wij zagen opeens olifanten langs de weg en besloten even te stoppen voor een bakje koffie. Plotseling zagen wij een heel klein baby olifantje in het gras lopen. Zo koddig om te zien, toen wij langsreden zagen we dat er aan de andere kant nog een baby olifantje stond. We zijn toen gekeerd en hebben staan kijken hoe die twee kleine donderstenen aan het ravotten waren.
 
 
 
 
 
Al met al was het weer een mooie dag, het is vandaag erg warm om 11:00 uur was het al 34 graden en dan zoeken alle dieren de schaduw op. We zijn toen maar richting huisje gegaan, beetje opruimen en inpakken en nog even genieten van de rust en de vogeltjes hier in de tuin.
 
 
 
Impala roadblock
 
 
Toen we het Marlothpark in reden was er controle aan de gate, ze vroegen wat we kwamen doen. We vertelden dat we naar ons huisje gingen en dat we in Kruger waren geweest, gevraagd werd toen of we ons geregistreerd hadden. We zijn hier al twee weken vertelden we, toen was het goed. Op het park is het ook een stuk drukker en er zijn veel auto’s op de weg. Er wordt ook gecontroleerd op snelheid. Je kan ook hier merken dat het Paasweekend is.
Morgen om 8 uur rijden wij weg, want we hebben schade aan de bodemplaat van de auto. Helaas rolde er een steen over de weg die niet meegaf, gelukkig zijn wij voor alles verzekerd maar er moet morgen wel een schaderapport worden opgemaakt, dus we plannen hiervoor maar wat extra tijd in.
Het is weer een geweldige vakantie geweest, voor ons anders dan anders omdat we nu op één plek hebben gezeten. Het huisje is goed bevallen, de ligging zo dicht bij het Krugerpark is geweldig. Vanavond voor de vierde en laatste keer eten bij Phumula. Het eten bij Phumula vinden wij tot nu toe erg goed, we hebben hier verschillende gerechten uitgeprobeerd, maar de spareribs blijven favoriet.
Dit was onze derde keer in Zuid-Afrika en de eerste keer in de herfst. Het leuke van dit jaargetijde is dat je nog wat jonge dieren kan zien, maar de begroeiing is erg dicht, zodat je goed moet zoeken. Ook is het in de herfst veel warmer. In september/oktober, eind winter, begin lente, kan je de beesten meestal veel eerder zien omdat de begroeiing dan veel minder is, het gras een stuk minder hoog. De natuur is dan wel een stuk troostelozer en de beesten concentreren zich dan meer rond de waterpartijen die er dan nog zijn. Zo heeft ieder jaargetijde zijn voor- en nadelen.
Het huisje Mhofu is ons goed bevallen en is van alle gemakken voorzien, we waren blij met de speciale waterzuivering, de ventilatoren en de airco. Op bepaalde dagen was het zelfs te warm om op het terras onder de overkapping te zitten. 


 
Zaterdagavond om 19:20 uur vliegen we weer terug met een tussenstop op Londen.